Kαλωσορίσατε στην ιστοσελίδα μου!!! Το όνομά μου είναι Ελένη Σιδηροπούλου και είμαι δασκάλα. Σας προσκαλώ σε ένα καταπληκτικό ταξίδι σε θέματα εκπαίδευσης και διασκέδασης για μικρούς και μεγάλους!!! Απλώς κατεβείτε με το ποντίκι για να διαβάσετε προηγούμενα άρθρα, να δείτε βίντεο ή κάντε κλικ στους συνδέσμους με τα μπλε γράμματα κάτω από τις εικόνες για να ανοίξουν ενδιαφέρουσες ιστοσελίδες. Μπορείτε να επιλέξετε θέματα και από τις κατηγορίες στη δεξιά στήλη. Ακολουθείστε μας πατώντας "follow" και θα λαμβάνετε κάθε νέα ενημέρωση στο email σας. Μπορείτε να κάνετε σχόλια ή να πατήστε απλά "like". Καλή περιήγηση!!!
Συνολικά έως τώρα βρέθηκαν 4.351 απολιθώματα από 101 αρχέγονα ζώα, από τα οποία 53 είναι τελείως άγνωστα στους επιστήμονες, ενώ εκτιμάται ότι θα βρεθούν και άλλα στο μέλλον.
Κινέζοι και Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν σε μια τοποθεσία της
Κίνας έναν τεράστιο αριθμό απολιθωμάτων που προέρχονται από τα πρώτα ζώα
της Γης, τα οποία έζησαν πριν από 490 έως 530 εκατομμύρια χρόνια, κατά
τη λεγόμενη Κάμβρια περίοδο. Πολλά από αυτά είναι εντυπωσιακά
καλοδιατηρημένα και έχουν τελείως παράξενη μορφή, ενώ παρόμοια δεν έχουν
βρεθεί σε κανένα άλλο μέρος του πλανήτη μας.
Η
ανακάλυψη έγινε στις όχθες του ποταμού Ντανσούι στην επαρχία Χουμπέι
της νότιας Κίνας και οι παλαιοντολόγοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο
περιοδικό «Science«.
Συνολικά έως τώρα βρέθηκαν 4.351 απολιθώματα από 101 αρχέγονα ζώα, από
τα οποία 53 είναι τελείως άγνωστα στους επιστήμονες, ενώ εκτιμάται ότι
θα βρεθούν και άλλα στο μέλλον.
«Αποτελεί τεράστια έκπληξη να
βρίσκει κανείς μια περιοχή με τέτοιο απίστευτο πλούτο απολιθωμάτων και
με τόσο μεγάλη αναλογία ειδών τελείως άγνωστων στην επιστήμη», δήλωσε
ένας από τους ερευνητές, ο καθηγητής Ρόμπερτ Γκέινς του Τμήματος
Γεωλογίας του Κολλεγίου Πομόνα της Καλιφόρνια.
Ορισμένα ζώα
μοιάζουν με μέδουσες σχήματος καμπάνας, θαλάσσιες ανεμώνες, σπόγγους,
αγκαθωτά σκουλήκια, ‘αρματωμένα’ αρθρόποδα κ.α. Σε αρκετά έχουν
διατηρηθεί λεπτομέρειες της ανατομίας τους, όπως βράγχια, πεπτικό
σύστημα και μάτια.
Μέχρι σήμερα οι σημαντικότερες συλλογές
απολιθωμάτων αρχέγονων ζώων από την Κάμβρια περίοδο είχαν βρεθεί στις
περιοχές Μπέρτζες Σέιλ του Καναδά (ηλικίας 508 εκατ. ετών) και
Τσενγκτζιάνγκ της Κίνας (ηλικίας 518 εκατ. ετών). Κατά την Κάμβρια
«έκρηξη» της ζωής, όλα τα ζώα ζούσαν μέσα στη θάλασσα.
Στην
Πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου, είναι πλέον διαθέσιμος σε όλους ο
«θησαυρός» που αποτελεί αποτέλεσμα της συνεργασίας από 16 ξεχωριστά
Σπουδαστήρια και Βιβλιοθήκες που λειτουργούσαν έως τώρα στο κτίριο της
Φιλοσοφικής.
Παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου,
πραγματοποιήθηκαν σήμερα (20/3) τα εγκαίνια της Κεντρικής Βιβλιοθήκης
της Φιλοσοφικής Σχολής. Εκεί, στην Πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου, είναι
πλέον διαθέσιμος σε όλους ο «θησαυρός» που αποτελεί αποτέλεσμα της
συνεργασίας από 16 ξεχωριστά Σπουδαστήρια και Βιβλιοθήκες που
λειτουργούσαν έως τώρα στο κτίριο της Φιλοσοφικής.
Με
τρεις ορόφους και συνολικό εμβαδόν 7.500 τετραγωνικά, η κατασκευή της
διήρκεσε περίπου 13 χρόνια και υπήρξε όνειρο ζωής για όλους τους
πρυτάνεις που ασχολήθηκαν με το εγχείρημα. Αποπερατώθηκε τον Δεκέμβριο
του 2018 και ένα μήνα αργότερα άρχισε την πιλοτική λειτουργία της. Στα
ράφια της βρίσκονται περίπου 500.000 βιβλία, πάπυροι και χειρόγραφα,
περίπου 20.000 σπάνιες και πολύτιμες εκδόσεις, 3.800 τίτλοι περιοδικών,
4.000 τεκμήρια συλλογής οπτικοακουστικού και φωτογραφικού υλικού, με
εκδόσεις που χρονολογούνται από τον 16ο αιώνα μέχρι και σήμερα. Οι 400
θέσεις αναγνωστών δεν αφορούν μόνο τους σπουδαστές, αλλά οποιονδήποτε
βιβλιόφιλο καθώς το κοινό μπορεί να επισκεφτεί αυτή τη Βιβλιοθήκη που
είναι πλέον η δεύτερη μεγαλύτερη της χώρας μετά την Εθνική. Είναι
εξοπλισμένη με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας στη βιβλιοθηκονομία,
καθώς περιλαμβάνει αυτόματο μηχάνημα ανταλλαγής βιβλίων.
Στην
εκδήλωση παραβρέθηκε ο Γ.Γ. της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Δημήτρης
Κουτσούμπας, ο οποίος δώρισε στη Βιβλιοθήκη τη νέα έκδοση των τεσσάρων
τόμων του Δοκιμίου της Ιστορίας του εργατικού και κομμουνιστικού
κινήματος, του ΚΚΕ, στη χώρα μας, καθώς και το Ιστορικό Λεύκωμα για τα
100 χρόνια του ΚΚΕ, που περιέχει πλούσιο φωτογραφικό και άλλο αρχειακό
υλικό.
«Ευχόμαστε στη νέα βιβλιοθήκη της φιλοσοφικής σχολής να
αποτελέσει πραγματικό φάρο μελέτης και παραπέρα διάδοσης του
επιστημονικού έργου και ιδιαίτερα στον τομέα των φιλοσοφικών και
ανθρωπιστικών επιστημών. Ό,τι καλύτερο σ’ αυτήν την πολύ ενδιαφέρουσα
προσπάθεια» δήλωσε κατά την αποχώρησή του ο κ. Κουτσούμπας.
Το «παρών» έδωσε επίσης ο Θόδωρος Φορτσάκης, πρώην τομεάρχης Παιδείας της Νέας Δημοκρατίας και πρώην πρύτανης.
Τη βιβλιοθήκη εγκαινίασε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ενώ προηγήθηκε προσφώνηση από τον Πρύτανη του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, καθηγητή Μελέτιο-Αθανάσιο Κ. Δημόπουλο και παρουσίαση από την Κοσμήτορα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθηγήτρια Ελένη Μιχ. Καραμαλέγκου. Η εκδήλωση έκλεισε με σύντομο μουσικό πρόγραμμα από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής και ξενάγηση στους χώρους της βιβλιοθήκης.
Όπως
αναφέρει δημοσίευμα της Guardian η περιγραφή που έκανε ο Ηρόδοτος 2.469
χρόνια πριν ήταν απολύτως αληθινή καθώς τα αρχαιολογικά ευρήματα
ταυτίζονται με το κείμενο του έλληνα ιστορικού.
Ένα άριστα συντηρημένο ναυάγιο στα νερά γύρω από το βυθισμένο λιμάνι
της αρχαία πόλης Ηράκλειο ή Θώνις στην Αίγυπτο επιβεβαιώνει περίτρανα
τους ισχυρισμούς του Ηροδότου για τα πλοία «Μπάρις».
Όπως αναφέρει δημοσίευμα της Guardian
η περιγραφή που έκανε ο Ηρόδοτος 2.469 χρόνια πριν ήταν απολύτως
αληθινή καθώς τα αρχαιολογικά ευρήματα ταυτίζονται με το κείμενο του
έλληνα ιστορικού.
Τον πέμπτο αιώνα ο Ηρόδοτος επισκέφθηκε την
Αίγυπτο και έγραψε για τα ασυνήθιστα ποταμόπλοια στο Νείλο. Η περίπλοκη
περιγραφή των «Μπάρις» δεν μπορούσε μέχρι σήμερα να επιβεβαιωθεί από
τους επιστήμονες καθώς δεν είχε βρεθεί ποτέ τέτοιο σκάφος.
«Όταν
ανακαλύψαμε το ναυάγιο αυτό, συνειδητοποιήσαμε ότι ο Ηρόδοτος είχε
δίκιο», λέει ο Δρ. Damian Robinson, διευθυντής του κέντρου ναυτικής
αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ο οποίος δημοσιεύει τα
ευρήματα της ανασκαφής.
Σύμφωνα με τον Robinson ο έλληνας
ιστορικός περιέγραψε τα σκάφη με εσωτερικά πλευρά, μια πληροφορία την
οποία μέχρι σήμερα δεν μπορούσε κανείς να κατανοήσει. Η συγκεκριμένη
δομή δεν έχει ποτέ παρατηρηθεί σε αρχαιολογικά ευρήματα αλλά σε αυτό το
ναυάγιο επιβεβαιώνεται καθαρά η άποψη του Ηρόδοτου.
Το ναυάγιο του Ηρακλείου με μήκος έως 28 μέτρα, είναι ένα από τα πρώτα αρχαία αιγυπτιακά εμπορικά σκάφη που έχουν βρεθεί.
121 Μαρτίου Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ
2Νικηφόρος Βρεττάκος(1912-1991) Η ποίηση δεν είναι παρά ένας μεγεθυντικός φακός της πραγματικότητας. Η μεγέθυνση των αληθινών διαστάσεων του ανθρώπου και του κόσμου που μας περιβάλλει, μπορεί να μας μεταδώσει την αίσθηση του μεγαλείου της ζωής την οποία είμαστε έτοιμοι να καταστρέψουμε.
3Μανώλης Αναγνωστάκης(1925-2005) Η ποίηση δεν είναι ο τρόπος να μιλήσουμε αλλά ο καλύτερος τοίχος να κρύψουμε το πρόσωπό μας.
4 Οδυσσέας Ελύτης ( )Η ποίηση είναι το άλλο πρόσωπο της υπερηφάνειας.
5 Τίτος Πατρίκιος (1928)Η ποίηση είναι μια λύτρωση ατομική – αν όχι ανάδειξη. Μπορείς μιαν άκρη μόνο της αλήθειας να σηκώσεις, να ρίξεις λίγο φως στην πλαστογραφημένη σου ζωή.
6 Κώστας Καρυωτάκης( )Η ποίηση είναι το καταφύγιο που φθονούμε.
7 Γιώργος Σεφέρης( )Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα.
8Ανδρέας Εμπειρίκος(1901-1975) Ανδρέας Εμπειρίκος( )Η ποίησις είναι ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου.
9 Κική Δημουλά(1931)Ποίηση είναι πρῶτα-πρῶτα μιὰ συνάντησή μου μὲ λέξεις ποὺ ἔχουν καθαρὰ βασανιστικὲς προθέσεις ἀπέναντί μου. Μοῦ ἀντιστέκονται καὶ πρέπει νὰ κάνω μεγάλες διαπραγματεύσεις μαζί τους.
10 Πλάτων(4ος αιώνας π.χ.)Η ποίηση ένα πράγμα ανάλαφρο, ιερό και φτερωτό.Η ποίηση είναι η αιτία που φθείρει το κάθε τι από το μη είναι στο είναι.
11Σιμωνίδης(6ος αιώνας π.χ.) Η ζωγραφική είναι σιωπηλή ποίηση, και η ποίηση είναι ζωγραφική που μιλάει.
13 Τα ΑντικλείδιαΗ Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή. Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν τίποτα και προσπερνούνε. ‘Ομως μερικοί κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν. Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί. Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν. Φτιάχνουν αντικλείδια. Προσπαθούν. Η πόρτα δεν ανοίγει πια. Δεν άνοιξε ποτέ για όσους μπόρεσαν να ιδούν στο βάθος. ‘Ισως τα ποιήματα που γράφτηκαν από τότε που υπάρχει ο κόσμος είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια για ν’ ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης. Μα η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.Γιώργης Παυλόπουλος Από τη συλλογή «Τα αντικλείδια», εκδ. Στιγμή
14 Ο ποιητήςΠρέπει να ‘ναι δύσκολη η δουλειά του ποιητή. Προσωπικά, δεν το ξέρω. Εγώ σ’ όλη μου τη ζωή έγραφα μόνο κάτι μακριά, απελπισμένα γράμματα για τις άνυδρες συνοικίες, τα ‘κλεινα σε μπουκάλια και τα πετούσα στους υπονόμους.Τζένη Μαστοράκη
15 Ο στρατιώτης ποιητήςΔεν έχω γράψει ποιήματα μέσα σε κρότους μέσα σε κρότους κύλησε η ζωή μου.Την μιαν ημέρα έτρεμα, την άλλην ανατρίχιαζα μέσα στο φόβο, μέσα στο φόβο πέρασε η ζωή μου.Δεν έχω γράψει ποιήματα, δεν έχω γράψει ποιήματα, μόνο σταυρούς σε μνήματα καρφώνω.Μίλτος Σαχτούρης
16 Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας Σπέρνουνται γεννιούνται σαν τα βρέφη ριζώνουν θρέφουνται με το αίμα Όπως τα πεύκα κρατούνε τη μορφή του αγέρα ενώ ο αγέρας έφυγε, δεν είναι εκεί το ίδιο τα λόγια φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου ο άνθρωπος έφυγε, δεν είναι εκεί.Γιώργος Σεφέρης Τρία κρυφά ποιήματα
Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Η αρχική έμπνευσή της ανήκει στον έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα , ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη μέρα γι’ αυτό.
Η εισήγησή του έφτασε με επιστολή στα χέρια του ποιητή και μελετητή της ποίησης Κώστα Στεργιόπουλου, προέδρου τότε της Εταιρείας Συγγραφέων. Η ποιήτρια Λύντια Στεφάνου πρότεινε ως ημέρα εορτασμού την 21η Μαρτίου, την ημέρα της εαρινής ισημερίας, που συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από την άλλη, όπως η ποίηση, που συνδυάζει το φωτεινό της πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό πρόσωπο του πένθους. Η πρώτη Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε το 1998 στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά. Ετοιμάστηκε με ελάχιστα έξοδα και πολλή εθελοντική δουλειά, και είχε μεγάλη επιτυχία.
Την επόμενη χρονιά ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO, εισηγήθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του οργανισμού η 21η Μαρτίου να ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, όπως η 21η Ιουνίου είναι Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής. Οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Τυνήσιοι και άλλοι πρέσβεις από χώρες της Μεσογείου υποστήριξαν την εισήγηση και η ελληνική πρόταση υπερψηφίστηκε.
Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη, αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος και οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά «Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση»».
Όταν πολλαπλασιάζω δύο δεκαδικούς αριθμούς μεταξύ τους ή ένα δεκαδικό μ’ έναν ακέραιο, τότε:
πολλαπλασιάζω μεταξύ τους τα ψηφία, όπως και στους ακεραίους(σα να μην υπάρχει η υποδιαστολή),
στο αποτέλεσμα βάζω υποδιαστολή μετρώντας από δεξιά προς τα αριστερά τόσα ψηφία όσα ήταν συνολικά τα δεκαδικά ψηφίαστους δύο αριθμούς.
Όταν πολλαπλασιάζω ένα δεκαδικό αριθμό με 10, 100, 1000:
γράφω τα ψηφία του δεκαδικού αριθμού(χωρίς την υποδιαστολή)
βάζω την υποδιαστολή σε νέα θέση τόσα ψηφία δεξιότερα όσα είναι τα μηδενικά του 10, 100 ή 1000. Αν χρειάζεται, στο τέλος του αριθμού, συμπληρώνω με μηδενικά(και δε βάζω υποδιαστολή)
ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΥ ΔΕΚΑΔΙΚΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ ΜΕ ΤΟ 10,100,1000Μπες εδώ κάνε συνέχεια κλικ στο «continue» παρατήρησε καλά και έπειτα λύσε το task 9
Συμπλήρωσε τον αριθμό που λείπει για να ισχύσουν οι παρακάτω ισότητες
Ο Τριανταφυλλίδης, ως φωτεινός εκλαϊκευτής και αγαπητός δάσκαλος, συνέβαλε τα μέγιστα στους τομείς της γλωσσικής έρευνας και της γλωσσικής διαφώτισης κοινού και επιστημόνων ακόμη και μετά θάνατον, με την ίδρυση (βάσει της διαθήκης του) του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών (Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη), παραρτήματος της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ.
Ο Μανόλης Α. Τριανταφυλλίδης (1883-1959), γλωσσολόγος και δημοτικιστής, υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους συντελεστές της προώθησης των γλωσσικών και εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων που πραγματοποιήθηκαν στη χώρα μας κατά το α’ μισό του 20ού αιώνα.
Ο Τριανταφυλλίδης, με καταγωγή από την Κοζάνη (εκ πατρός) και τη Χίο (εκ μητρός, το γένος Ροδοκανάκη), ενεγράφη αρχικά στη Φυσικομαθηματική Σχολή, αλλά στη συνέχεια σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου μάλιστα υπήρξε μαθητής του Γεωργίου Χατζιδάκι, θεμελιωτή της επιστήμης της γλωσσολογίας στην Ελλάδα.
Μεταξύ των ετών 1905 και 1912 ο μεγάλος γλωσσολόγος σπούδασε σε πανεπιστημιακά ιδρύματα της Γερμανίας (Μόναχο, Χαϊδελβέργη) και ταξίδεψε στην Ελβετία (προς απόκτηση εκπαιδευτικών εμπειριών) και στο Παρίσι, όπου συναντήθηκε με τον Γιάννη Ψυχάρη (το 1907).
Ως φορέας και κήρυκας της δημοτικιστικής ιδεολογίας, ο Τριανταφυλλίδης κατέβαλε εργώδεις προσπάθειες για την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας στην εκπαίδευση.
Έτσι, μαζί με τον Αλέξανδρο Δελμούζο και τον Δημήτρη Γληνό, ο Τριανταφυλλίδης αποτέλεσε ένα από τα κορυφαία στελέχη του Εκπαιδευτικού Ομίλου, ενώ διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο (ως ανώτερος επόπτης δημοτικής εκπαίδευσης) στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση των ετών 1917-1920, επί Ελευθερίου Βενιζέλου.
Μετά την εκλογική αποτυχία του Βενιζέλου (Νοέμβριος 1920) και την ανατροπή της προαναφερθείσης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, ο απογοητευμένος Τριανταφυλλίδης μετέβη στη Γερμανία, όπου παρέμεινε έως το 1923.
Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, διορίστηκε στο Λαογραφικό Αρχείο και κατάφερε να επανακτήσει τη θέση του ανώτερου επόπτη δημοτικής εκπαίδευσης.
Το 1926 ο Τριανταφυλλίδης έγινε καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο οποίο άσκησε τα διδακτικά του καθήκοντα από τα τέλη του 1926 έως τις αρχές του 1935.
Το 1938 ο Ιωάννης Μεταξάς ανέθεσε τη συγγραφή Γραμματικής της κοινής δημοτικής γλώσσας (χωρίς αρχαϊσμούς και ιδιωτισμούς) σε επιτροπή γλωσσολόγων, φιλολόγων και λογοτεχνών υπό την προεδρία του Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Γραμματική αυτή ολοκληρώθηκε και εκδόθηκε το 1941 από τον Οργανισμό Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων.
Συντάσσοντας τη Γραμματική του, ο Τριανταφυλλίδης στηρίχτηκε μεν στη λαϊκή γλώσσα, αλλά δέχτηκε μέχρις ενός βαθμού το καθεστώς που είχε δημιουργήσει η καθαρεύουσα. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η Γραμματική του επισημοποίησε το συμβιβασμό που είχε προτείνει και είχε εφαρμόσει η ανολοκλήρωτη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση των ετών 1917-1920.
Ο Τριανταφυλλίδης, ως φωτεινός εκλαϊκευτής και αγαπητός δάσκαλος, συνέβαλε τα μέγιστα στους τομείς της γλωσσικής έρευνας και της γλωσσικής διαφώτισης κοινού και επιστημόνων ακόμη και μετά θάνατον, με την ίδρυση (βάσει της διαθήκης του) του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών (Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη), παραρτήματος της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ.
Οι ακόλουθες απόψεις του Τριανταφυλλίδη σκιαγραφούν το χαρακτήρα του, αλλά και την εικόνα μιας άλλης εποχής:
«Έχω τη γνώμη πως το ελληνικό πατριαρχικό σπίτι, με όλη τη φροντίδα του για την αγωγή και τις αδιαφιλονίκητες ομορφιές της στοργής που κρύβει για τα ελληνόπαιδα, καλλιεργεί και δυναμώνει τον ατομισμό που είδαμε, με το να πνίγει υπερβολικά τις παιδικές ορμές ή τουλάχιστο ―γιατί στο ίδιο καταντά― με το δίνει αγωγή που το παιδί την αισθάνεται, κάτω από τη στοργική οικογενειακή ατμόσφαιρα, σαν αδιάκοπη πίεση του εαυτού του. Έρχεται τότε αργότερα στην κοινωνική ζωή, σαν αντιστάθμισμα στην πίεση αυτή, ο πολίτης που με πρώτη ευκαιρία θα φανερωθεί από ραγιάς σατράπης, ο άνθρωπος ο εριστικός, ο απειθάρχητος και ο φιλόπρωτος, με την άσβηστη δίψα για ό,τι φαντάζεται ελευθερία, που θ’ αναζητεί αδιάκοπα και κυρίως την ικανοποίηση του ατόμου του και που δε θα δεχτεί κανένα είδος ζυγό στον τράχηλό του, ακόμη και τον απαραίτητο για τον πραγματικά ελεύθερο κοινωνικόν άνθρωπο που νοιώθει την ισοτιμία όλων. Έτσι όμως και στους πνευματικούς ακόμη εργάτες δεν αναχωνεύονται όσο πρέπει τα έμφυτα και πολύτιμα εγωιστικά ένστικτα σύμφωνα με την ανώτερη σκοπιμότητα του κοινωνικού συνόλου».
«Το ότι ζούμε σε κράτος που κρέμεται με το παραπάνω από τις τυχαίες κρίσεις και τις αμελέτητες αποφάσεις των ευκολοάλλαχτων υπουργών του ―σύμπτωμα άλλωστε και αυτό κοινωνικό και αποτέλεσμα του ατομισμού μας― δε δικαιολογεί όποιον βλέπει το καλύτερο, να μην το επιζητεί, ακόμη και αν συχνά το Κράτος ξεχνά το χρέος του. Αλλιώς, δείχνομε και εμείς εξωκρατικά τις ίδιες αντικοινωνικές ιδιότητες και τα ίδια εγωιστικά ελαττώματα που κατηγορούμε για το Κράτος, και δε βοηθούμε να υψωθούμε στο καλύτερο. Ευκολότερο είναι άλλωστε να διαμορφωθεί έξω από το Κράτος συνείδηση για το σωστό που πρέπει να κάμομε, παρά να εκδικηθούμε τάχα το αντικοινωνικό Κράτος ―σε βάρος των μαθητών και των παιδιών μας― κάνοντας εξωκρατικά και εμείς πολιτική αντικοινωνική».
«Δημοτικισμός είναι η λογοτεχνική, πνευματική, εκπαιδευτική και κοινωνική κίνηση που μας ζητεί να εργαστούμε για ν’ αποχτήσομε και εμείς κάτι που δεν έχομε και που το έχουν σήμερα όλοι οι πολιτισμένοι λαοί της Ευρώπης, το πρώτο και σημαντικότατο γνώρισμα για κάθε έθνος με σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτισμό: κοινή εθνική γλώσσα, που ολόκληρο το έθνος να μπορεί να τη γράφει και να την αισθάνεται και να τη μιλεί και να την έχει όργανο στη μόρφωσή του και στην πνευματική του ζωή».
«Μια γλώσσα δεν μπορεί παρά ν’ ανανεώνεται σιγά σιγά, αν είναι να μένει ζωντανή έκφραση, και μόνο με το σωστό συγκερασμό κάθε φορά της νέας ζωής με τα χτεσινά και τα περασμένα είναι δυνατό να φυλαχτεί γόνιμη κάθε κληρονομιά».
![Εγκαινιάστηκε η εντυπωσιακή Βιβλιοθήκη της Φιλοσοφικής Σχολής [Εικόνες] | in.gr](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2019/03/ImgSrc-3-38.jpg)
Το καμάρι του Δημοτικού Σχολείου (Primary Pride) 
